ପ୍ରମୂଖ ଖବର
  • ବିହାରରେ ୧୭ଟି ରାଜନୈତିକ ଦଳକୁ ନିର୍ବାଚନ ଆୟୋଗଙ୍କ କାରଣ ଦର୍ଶାଅ ନୋଟିସ୍
  • ||
  • ଖନ୍ତାପଡ଼ା : ବାଇକକୁ ପଛରୁ ଧକ୍କା ଦେଲା ବସ୍ , ଅଙ୍ଗନବାଡି କର୍ମୀ ମୃତ ,ଶିକ୍ଷକ ଆହତ
  • ||
  • ମତ୍ସ୍ୟ ସେବାରେ ୨୧୭ ନୂତନ ପଦବୀ ଏବଂ ଉଦ୍ୟାନ କୃଷି ସେବାରେ ୬୭ ନୂତନ ପଦବୀ ସୃଷ୍ଟି
  • ||
  • ଦିଗପହଣ୍ଡି ଓସ୍ତାପଲ୍ଲୀରେ ବ୍ୟାପୁଛି ଝାଡାବାନ୍ତି, ମୃତ୍ୟୁ ସଂଖ୍ୟା ୨ରେ ପହଞ୍ଚିଲା
  • ||
  • ପ୍ରସିଦ୍ଧ ୟୁଟ୍ୟୁବର ମନୀଷ କଶ୍ୟପ ‘ଜନ ସୁରାଜ’ ପାର୍ଟିରେ ସାମିଲ
  • ||
  • ପ୍ରକାଶ ପାଇଲା ଯୁକ୍ତ ୨ ପ୍ରଥମ ମେଧା ତାଲିକା, କାଲିଠୁ ଆରମ୍ଭ ହେବ ନାମଲେଖା: ୨୪ରୁ ଏକାଦଶ ଶ୍ରେଣୀ ପାଠପଢ଼ା
  • ||
  • ସୁରକ୍ଷା ବାହିନୀକୁ ବଡ଼ ସଫଳତା, ଏନକାଉଣ୍ଟରରେ PLGA ବାଟାଲିୟନ ଡେପୁଟି କମାଣ୍ଡର ନିହତ
  • ||
  • ରାଜଧାନୀରୁ ୨୬୫ ଗ୍ରାମ ବ୍ରାଉନ ସୁଗର ଜବତ, ଅଭିଯୁକ୍ତ ଗିରଫ
  • ||
  • ଢେଙ୍କାନାଳ : ଫାର୍ମହାଉସ୍‌ରୁ ଶ୍ରମିକଙ୍କ ସନ୍ଦେହଜନକ ମୃତଦେହ ଉଦ୍ଧାର, ତଦନ୍ତ କରୁଛି ପୁଲିସ
  • ||
  • IT ଅଫିସରେ ହାଜର ହେଲେ ବିଶାଳ ଦାସ, କିଛି ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ହୋଇଥିଲା ଚଢାଉ
  • ||
  • ଭଦ୍ରକ : ବିପଦ ସଂକେତ ତଳେ ବୈତରଣୀରେ ବନ୍ୟା ଜଳ, ୧୮.୦୭ ମିଟରରେ ପ୍ରବାହିତ
  • ||
  • ଅଧରପଣା ପାଇ ତୃପ୍ତ ହେବେ ଦେବାଦେବୀଙ୍କ ସମେତ ଯୋଗିନୀଗଣ, ପଣା ସଂଗ୍ରହ ଉପରେ ଲାଗିଲା କଟକଣା
  • ||
  • ଢେଙ୍କାନାଳ : ୪୦ ଟିକିଆ ହାତୀପଲ ନଦୀ ପାର ବେଳେ ଅଘଟଣ, ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନଦୀରେ ଭାସିଗଲେ ୩ ହାତୀ, ଦୀର୍ଘ ସମୟର ପରେ ଉଦ୍ଧାର
  • ||
  • ରଥାରୂଢ଼ ଠାକୁରଙ୍କୁ ଅଧର ପଣା ଭୋଗ ଅର୍ପଣ ନୀତି, ଆଜି ପାର୍ଶ୍ୱଦେବାଦେବୀ ଓ ଅଶରୀରଙ୍କୁ ହେବ ସମର୍ପଣ
  • ||
  • ବାଲେଶ୍ୱର : ବାଗୁଡ଼ି ଯୋଡ଼ାମ୍ବ ଛକ SBI ଏଟିଏମ୍‌ରୁ ଲୁଟ୍, ଗ୍ୟାସ୍‌ କଟରରେ ଏଟିଏମ୍‌ କାଟି ଟଙ୍କା ଲୁଟିନେଲେ ଦୁର୍ବୃତ୍ତ
  • ||
  • ବଙ୍ଗୋପସାଗରେ ଲଘୁଚାପ ସକ୍ରିୟ; ଆଜି ୭ ଜିଲ୍ଲାରେ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ନେଇ ଅରେଞ୍ଜ, ୮ ଜିଲ୍ଲାକୁ ୟେଲୋ ୱାର୍ଣ୍ଣିଂ ଜାରି
  • ||

କୃଷି, କୃଷକ ଓ ଓଡ଼ିଶା

Published By : Prameya | November 22, 2024 2:20 PM

ଗଣତନ୍ତ୍ର ପଦ୍ଧତିରେ ରାଜନୈତିକ  ଦଳମାନେ ନିର୍ବାଚନ ଜିତି  ସରକାର ଗଢ଼ିବା ଏକ ନିରନ୍ତର  ପ୍ରକ୍ରିୟା ଅଟେ । ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନ  ହେବାର ୭୬ବର୍ଷ ପରେ, ଅନେକ  ପଦକ୍ଷେପ ନେଲାପରେ ମଧ୍ୟ କୃଷି  ଓ କୃଷକ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାମୁକ୍ତ ନୁହେଁ । ସ୍ୱତଃ  ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନଉଠେ ଯଦି ଚାକିରୀ,  ବ୍ୟବସାୟ, ବୃତ୍ତି ବା ରାଜନୀତି  କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ସୁଖ-ସ୍ୱାଚ୍ଛନ୍ଦ୍ୟରେ  ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରିପାରୁଛନ୍ତି  ତେବେ କୃଷକ କାହିଁକି ନୁହେଁ?

ରତ୍ନଗର୍ଭା ଓଡିଶା । ଏହାର ମାଟିତଳେ ଖଣିଜ  ପଦାର୍ଥ ମହଜୁଦ ଥିଲାବେଳେ, ଉପରେ ଜଳର  ଉତ୍ସ, ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ କୃଷି ଯୋଗ୍ୟ ଜମି, ଉତ୍ତମ ଭୌଗୋଳିକ  ସ୍ଥିତି, ଉର୍ବରତା ଓ ଅନୁକୂଳ ପାଗ ଯୋଗୁଁ ଅଧିକାଂଶ  ଲୋକ କୃଷି କର୍ମକରି ଜୀବୀକା ନିର୍ବାହ କରିଥାନ୍ତି । ଓଡିଶା  ଏକ କୃଷପ୍ରଧାନ ରାଜ୍ୟ ଅଟେ । କୃଷି ରାଜ୍ୟର ମୁଖ୍ୟ  ରୋଜଗାରର ଆୟୂଧ ହୋଇଥିବାରୁ, ଗ୍ରାମୀଣ ବିକାଶରେ  ଏହାର ବହୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମିକା ଅଛି । ଏହା କ୍ଷୁଧା  ନିବାରଣ ଓ ଦାରିଦ୍ର‌୍ୟ ଦୂରୀକରଣର ଏକ ପ୍ରମୁଖ ମାଧ୍ୟମ  ଅଟେ । କୃଷି ଯେ କେବଳ ଖାଦ୍ୟ ଉପାଦାନ କରୁଅଛି,  ତାହା ନୁହେଁ, ବରଂ ଲାଭପ୍ରଦ ରୋଜଗାର ସୃଷ୍ଟିକରି  ଯୁବବର୍ଗଙ୍କୁ କର୍ମ ନିଯୁକ୍ତି ଯୋଗାଇ ବେକାରୀ ସମସ୍ୟାର  ସମାଧାନ କରୁଅଛି ଏବଂ ରାଜ୍ୟର ସାମାଜିକ- ଅର୍ଥନୈତିକ ଉନ୍ନତିରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିଆସୁଅଛି । ଏହା  ରାଜ୍ୟର ମୋଟ ଶ୍ରମଶକ୍ତିର ୪୫.୮% ନିଯୁକ୍ତି ପ୍ରଦାନ  କରିଥାଏ, ଯାହାକି ମୋଟ ରାଜ୍ୟ ସଂଯୁକ୍ତ ମୂଲ୍ୟ (ଜି. ଏସ୍‌.ଭି.ଏ)ର ୨୨.୫% ଅଟେ ।  

ଓଡିଶା ରାଜ୍ୟର ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଜିଲ୍ୱା ବ୍ୟତୀତ ଅବିଭକ୍ତ  କଟକ, ଢ଼େଙ୍କାନାଳ, ବାଲେଶ୍ୱର ଓ ସମ୍ବଲପୁରରେ  ମୁଖ୍ୟତଃ କୃଷିଯୋଗ୍ୟ ଜମି ଅଧିକ ଅଛି ।  ରାଜ୍ୟର ମୋଟ ଭୌଗୋଳିକ ଜମି ୧୫୫.୭୧  ଲକ୍ଷ ହେକ୍ଟର ମଧ୍ୟରୁ ୬୪.୦୯ ଲକ୍ଷ ହେକ୍ଟର  ଚାଷୋପୋଯୋଗୀ ଅଟେ, ଯାହାକି ପ୍ରାୟ  ୪୧.୧୬% ଅଟେ । ଧାନ ଓ ଗହମ ରାଜ୍ୟର  ମୁଖ୍ୟ ଫସଲ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଡାଲି ଜାତୀୟ ଯଥା  ହରଡ, ମୁଗ, କୋଳଥ, ବିରି, ବୁଟ ଓ ମଟର,  ତୈଳବୀଜ ଯଥା ଶୋରିଷ, ବାଦାମ, ରାଶି ଓ  ସୋୟାବିନ ଏବଂ ମକା, ବାଜରା, ମାଣ୍ଡିଆ ଓ ଛୁଇଁ  ଜାତୀୟ ଫସଲ ଇତ୍ୟାଦି ଚାଷ କରାଯାଇଥାଏ । ଏତଦ୍‌  ବ୍ୟତୀତ ଝୋଟ, ପନିପରିବା, ଛତୁ, ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷ,  ମହୁମାଛି ପାଳନ ଓ ମହୁ ଉତ୍ପାଦନ, ଗୃହପାଳିତ ପ୍ରାଣୀ  ଓ କୁକୁଡା ପାଳନ, କପା,ଫଳ ଏବଂ ମସଲାଜାତୀୟ  ବୃକ୍ଷର ମଧ୍ୟ ମଚାଷ ହୋଇଥାଏ ।

 ହିସାବରୁ ଜଣାଯାଏ  ଯେ ଜଣେ ଚାଷୀ ହାରାହାରୀ ଏକର ପିଛା ୧୫,୦୦୦ରୁ  ୨୦,୦୦୦ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ଚାରି-ପାଞ୍ଚ ମାସ ପରେ  ଏକର ପିଛା ୨୫,୦୦୦ଟଙ୍କା ଲାଭ ପାଇଥାଏ । ପୁଣି  ଜଣେ ଚାଷୀର ହାରାହାରି ମାସିକ ଜାତୀୟ ଆୟ କୃଷିରୁ  ୫୨୯୮ଟଙ୍କା ହେଉଥିବା ବେଳେ ହାରାହାରି ମୋଟ  ମାସିକ ଆୟ୧୦,୬୯୫ଟଙ୍କା ଅଟେ । ପ୍ରକାଶ ଥାଉକି  ଜଣେ ଚାଷୀର ଦେଶରେ ହାରାହାରି ଆୟ ଚାଷର ବିଭିନ୍ନ  ଉପାଦାନ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିଥାଏ । ତେବେ ଓଡିଶାରେ  ଜଣେ କୃଷକର ମାସିକ ହାରାହାରି ଆୟ ଦେଶରେ  ଝାଡଖଣ୍ଡ ରାଜ୍ୟ ପରେ ଦ୍ୱିତୀୟ ଅଟେ । ପଞ୍ଜାବ ରାଜ୍ୟର  ସର୍ବାଧିକ ୨୬,୭୦୧ ଟଙ୍କା, ରାଜସ୍ଥାନର ୧୨,୫୨୦ ଟଙ୍କା,  ସିକିମର ୧୨,୪୪୭ ଟଙ୍କା ଥିଲାବେଳେ ଓଡିଶାର ମାତ୍ର  ୫,୧୧୨ ଟଙ୍କା ଅଟେ । ଓଡିଶା ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳରେ ଜଣେ  କୃଷକର ଆୟ ଦେଶର ସର୍ବନିମ୍ନ ଅଟେ । ଆସାମ ରାଜ୍ୟ  କୃଷକର ବାର୍ଷିକ ହାରାହାରି ଆୟ ୭ ଲକ୍ଷ, ଝାଡଖଣ୍ଡ  ୮.୬ ଲକ୍ଷ, ଛତିଶଗଡ ୮.୯ ଲକ୍ଷ,ପଶ୍ଚିମ ବଙ୍ଗ ୭.୮୯  ଲକ୍ଷ ଥିଲାବେଳେ ଓଡିଶା ରାଜ୍ୟ କୃଷକର ମାତ୍ର ୫.୩୨  ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଅଟେ । ଜାତୀୟ ନମୁନା ସର୍ବେକ୍ଷଣ ସଂସ୍ଥା  (ଏନ୍‌.ଏସ୍‌.ଏସ୍‌.ଓ)-୨୦୧୯ ଅନୁସାରେ ଓଡିଶାରେ  ପ୍ରତି କ଼ଷକ ପରିବାରର ହାରାହାରି ସମ୍ପତ୍ତିର ମୂଲ୍ୟ  ୬.୨୧ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଅଟେ ।  

ଓଡିଶା ସରକାର ୨୦୧୨-୧୩ ଆର୍ôଥକ ବର୍ଷରୁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର  ଭାବରେ କୃଷି ବଜେଟ୍‌ ଆଣୁଛନ୍ତି । ନୂତନ ସରକାର  ଆର୍ôଥକ ବର୍ଷ ୨୦୨୪-୨୫ରେ ଆଗତ ବଜେଟରେ ମୋଟ  ୨.୬୫ ଲକ୍ଷ କୋଟି ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟରୁ ୩୩,୯୧୯ କୋଟି କୃଷି  ପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ, ଯାହାକି ପୂର୍ବ ୨୦୨୩-୨୪ ବର୍ଷ ତୁଳନାରେ  ୩୬% ଅଧିକ ଅଟେ । ଆର୍ôଥକ ବର୍ଷ ୨୦୧୯ ଠାରୁ ୯୦୦୦  କୋଟି ନଗଦ ଟଙ୍କା କାଳିଆ ଯୋଜନା ନାମରେ ଚାଷୀଙ୍କୁ  ଦେଇ ସୁଦ୍ଧା କିଛି ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହେଉନାହିଁ ।  ବର୍ତ୍ତମାନର ସରକାର ଏହାର ନାମ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି  ସି.ଏମ୍‌.କିଷାନ ଯୋଜନା କରିଛନ୍ତି । କୃଷକର ଜୀବନ  ବଞ୍ଚିବାର ମାନରେ ଉନ୍ନତି ଆଣିବା ଓ ସେମାନଙ୍କର  ନିରାପତ୍ତାକୁ ନିଶ୍ଚିତ କରିବା ପାଇଁ ବଜେଟରେ ବ୍ୟବସ୍ଥା  ଘୋଷଣା କରାଯାଇଛି । ଧାନର ସର୍ବନିମ୍ନ ବିକ୍ରୟ ମୂଲ୍ୟ  (ଏମ୍‌.ଏସ.ପି.) ୩୧୦୦ ଟଙ୍କାକୁ ବୃଦ୍ଧି କରାଯାଇଅଛି ।  ମାତ୍ର ଦୈନିକ ମଜୁରୀ, ଅଣକୁଶଳୀ ୪୫୦, ଅର୍ଦ୍ଧକୁଶଳୀ  ୫୦୦, କୁଶଳୀ ୫୫୦ ଓ ଅତି କୁଶଳୀ ୬୦୦ଟଙ୍କାକୁ  ବୃଦ୍ଧି ହେବା ଦ୍ୱାରା କୃଷିକ୍ଷେତ୍ରକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିବ ।  ଧାନ ରାଜ୍ୟର ଏକ ମୁଖ୍ୟ ଫସଲ । ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନତା  ପାଇଲାବେଳେ ଭାରତର ମୋଟ ଧାନ ଉତ୍ପାଦନର  ୧୧% ଭାଗ ଓଡିଶାର ଥିଲାବେଳେ ଏବେ ୭% ରେ  ପହଞ୍ଚିଲାଣି । ଅର୍ଥାତ୍‌ ଉତ୍ପାଦନ ହାର କମି ଯାଉଛି ।  

ସେହିଭଳି ଡାଲି, ଆଖୁ ଓ ତୈଳବୀଜର ଉତ୍ପାଦନ  ୧୦ବର୍ଷ ପୂର୍ବ ଅପେକ୍ଷା କମିଯାଉଛି । ଆଳୁ, ପିଆଜ,  ବିଲାତି ବାଇଗଣ ଓ ବାଇଗଣ ପରିବା ଇତ୍ୟାଦି ମୁଖ୍ୟ  ଖାଦ୍ୟ ହୋଇଥିବାବେଳେ, ରାଜ୍ୟରେ ଏହାର ଉତ୍ପାଦନ  ନିଜସ୍ୱ ଆବଶ୍ୟକତାକୁ ମେଣ୍ଟାଇବାରେ ଅକ୍ଷମ । ଏଥିପାଇଁ  ଆଳୁ ମିଶନ ହେଲା ଓ ପିଆଜ ପାଇଁ ଯୋଜନା ମଧ୍ୟ  ହେଲା । ମାତ୍ର ଫଳ ମିଳିଲାନାହିଁ । ଆର୍ôଥକ ବର୍ଷ ୨୦୨୦- ୨୧ରେ ଆଳୁ ଓ ପିଆଜର ଉତ୍ପାଦନ ଯଥାକ୍ରମେ ୨.୯୬  ଓ ୩.୫୦ ଲକ୍ଷ ଟନ୍‌ ଥିଲାବେଳେ ୨୦୨୩-୨୪ବର୍ଷରେ  ୨ ଓ ୨.୫୦ ଲକ୍ଷ ଟନ୍‌କୁ ଖସି ଆସିଛି । ରାଜ୍ୟରେ ଅ ାଳୁର ବାର୍ଷିକ ଚାହିଦା ୧୩ଲକ୍ଷ ଟନ୍‌ ଥିଲାବେଳେ, ନିଜସ୍ୱ  ଉତ୍ପାଦନ ୨୦ ର । ୨୫% ହେଉଥିବାରୁ ଅଭାବ ମେଣ୍ଟାଇବା  ପାଇଁ ସର୍ବଧିକ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗ ଓ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ରାଜ୍ୟ ଉପରେ  ନିର୍ଭ କରିବାକ ପଡୁଛି ।  ଆର୍ôଥକ ବର୍ଷ ୨୦୧୩-୧୪ରେ ଯେତେବେଳେ  ରାଜ୍ୟରେ ପ୍ରଥମ କୃଷି ବଜେଟ୍‌ ଆଗତ ହେଲା ତତ୍କାଳୀନ  ଅର୍ଥମନ୍ତ୍ରୀ କୃଷି ଉତ୍ପାଦନ ବୃଦ୍ଧି ଓ ଭିତ୍ତିଭୂମି ସ୍ଥାପନ କଥାକୁ  ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଉଥିଲେ । ଏବେ ମଧ୍ୟ ୨୦୨୪-୨୫ ବର୍ଷରେ  ୧୧ବର୍ଷ ପରେ ସରକାର ସେଇକଥାକୁ ଦୋହରାଉଛନ୍ତି ।  

ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଲା ଯେ ଯୋଜନାମାନ ପ୍ରସ୍ତୁତି ହେଉଛି  ସତ, ମାତ୍ର କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହୋଇ ସଠିକ୍‌ ଭାବରେ ଚାଷୀଙ୍କ  ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ପାରୁନାହିଁ । ଆଳୁ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପରିବା  ମହଜୁଦ୍‌ ରଖିବା ପାଇଁ ନା ନୂତନ ଭାବରେ ଶୀତଳ  ଭଣ୍ଡାର ଖୋଲାଯାଉଛି ନା ପୁରୁଣାଗୁଡିକୁ ମରାମତି  କରାଯାଉଛି । ଏହା ଏକ ସାଧାରଣ କଥା ଯେ ଖଣ୍ଡିଏ  ଜମିରେ ଏକାଧିକବାର ଫସଲ ଚାଷ ସହ ଜଳସେଚନ ଓ  ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଭିତ୍ତିଭୂମି ସ୍ଥାପନ ହେଲେ, ଫସଲର ପରିମାଣ  ବୃଦ୍ଧିସହ ଚାଷୀର ଦୁଇପଇସା ରୋଜଗାର ମଧ୍ୟ ହେବ ।  

ଫସଲର ସାନ୍ଧ୍ରତା ୨୦୨୩-୧୪ ବର୍ଷରେ ୧୬୭%  ଥିଲାବେଳେ ୨୦୨୦-୨୧ ବର୍ଷରେ ୧୫୮% ଅଛି । ଅର୍ଥାତ୍‌  ଜଳସେଚନ ଓ ଚାଷଜମିର ପରିମାଣ ହ୍ରାସ ହେଉଛି ।  ଶିଳ୍ପ ଓ ଖଣି ସମୃଦ୍ଧ ଜିଲ୍ଲା ଯଥା-ଅନୁଗୁଳ, ଢ଼େଙ୍କାନାଳ,  କେଉଁଝର ଓ ସୁନ୍ଦରଗଡ ଇତ୍ୟାଦିରେ ଚାଷଜମି ଶିଳ୍ପ  ଦ୍ୱାରା ଅଧିଗ୍ରହଣ ହେବା ଏବଂ ବାସଚ୍ୟୁତ ଯୋଗୁଁ  ଉଭୟ କୃଷି ଓ କୃଷକ କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି । ଶିଳ୍ପଗୁଡିକ  ଚାଷଜମିକୁ ଶିଳ୍ପପାଇଁ ଅଧିଗ୍ରହଣ କରିବାପରେ ଅବଶିଷ୍ଟ  ଯେଉଁ ଜମି ରହିଲା ତାହା ମଧ୍ୟ ଚାଷ ହୋଇପାରୁନାହିଁ ।  ମୁଖ୍ୟତଃ ଶ୍ରମିକର ଅଭାବ, ପ୍ରଦୂଷଣ ଓ ଶ୍ରମମୂଲ୍ୟକୁ  ଚାଷୀ ନ ଦେଇପାରିବା ଦ୍ୱାରା ଚାଷଜମିସବୁ ବୁଦାଜଙ୍ଗଲରେ ପରିଣତ ହେଲାଣି । ଏହିସବୁ ଜମିକୁ ପୁନଃ  ଚାଷୋପୋଯୋଗୀ କରିବା ଅପେକ୍ଷା ଖର୍ଚ୍ଚ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ପଡ଼ିଆ  ରଖିବା ଉଚିତ୍‌ ମନେ କରାଯାଉଛି ।  

ଓଡିଶା ରାଜ୍ୟର ଅଧିକାଂଶ ପରିବାର କୃଷକ  ହୋଇଥିବାରୁ, ସେମାନଙ୍କର ମୁଖ୍ୟ ଜୀବୀକା ଓ  ଆୟ କୃଷି ଅଟେ । ତେଣୁ ସବୁ ସମୟରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ  ସରକାରଙ୍କର ପ୍ରଥମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ହେଲା କୃଷକମାନେ  ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଥିବା ସମସ୍ୟାଗୁଡିକୁ ସମାଧାନ  କରିବା ଓ ସଠିକ୍‌ ସମୟରେ ସାର, ବିହନ, ଔଷଧ,  କୀଟନାଶକ, କୃଷି ଯନ୍ତ୍ରପାତି, ଜଳସେଚନ ଏବଂ  ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଜ୍ଞାନକୌଶଳ ଯୋଗାଇଦେବା । ମାତ୍ର  ଦେଖାଯାଉଛି କୃଷକମାନେ ନିଜସ୍ୱ ଉଦ୍ୟମରେ କୃଷିକର୍ମ  କରୁଥିବାବେଳେ, ସରକାର କେବଳ କାଗଜ-କଲମ  ବା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇ ସମୟ ଗଡାଇ ଚାଲିଛନ୍ତି । ଫଳରେ  ଚାଷୀଟିଏ ସର୍ବଧିକ କ୍ଷତି ସହୁଛି । କେବଳ ଅର୍ଥ ହିସାବ  ଓ ବ୍ୟୟବରାଦ କରି ବାସ୍ତବତାକୁ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ନନେଲେ  ହିତାଧିକାରୀ ଉପକୃତ ହେବେନାହିଁ । ତେଣୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ  ବର୍ଷ କୃଷି ପାଇଁ ବଜେଟ୍‌ରେ ହେଉଥିବା ବ୍ୟୟବରାଦକୁ  ସୁବିନିଯୋଗ କରିବା, ସୁପରିଚାଳନା ସହିତ କ୍ଷେତ୍ର  ବିନିଯୋଗର ନିୟମିତ ତର୍ଜ୍ଜମାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ।  

ବିଗତ ୧୨ବର୍ଷ ହେବ ରାଜ୍ୟରେ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର କୃଷିକ୍ଷେତ୍ର ପାଇଁ  ବହୁ କୋଟି ଟଙ୍କାର ବଜେଟ୍‌ ଆଗତ ହେଉଥିବାବେଳେ  କୃଷିର ସମ୍ଭାବ୍ୟ ଉନ୍ନତି କାହିଁକି ପରିଲକ୍ଷିତ ହେଉନାହିଁ,  ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ ଅଟେ । କେବଳ କୃଷିକୁ ପାଥେୟ କରି  ନିଜର ପରିବାର ପୋଷଣ କରିବା ପାଇଁ ଚାଷୀଟିଏ ନିଜ  ଉପରେ ଭରସା ରଖିପାରୁନାହିଁ । ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟ ପଞ୍ଜାବ,  ହରିଆନା, ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ଓ ଆନ୍ଧ୍ର ପ୍ରଦେଶ ଇତ୍ୟାଦି କୃଷିରେ  ଆତ୍ମନିର୍ଭର ହୋଇପାରୁଥିବାବେଳେ ଆମ ରାଜ୍ୟର  କୃଷକ କାହିଁକି ନୁହେଁ? ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ, ବୃଷ୍ଟିହୀନ  ବା ବହୁଳ ଓ ପ୍ରାକୃତିକ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଇତ୍ୟାଦି କୃଷକର  ମୁଖ୍ୟ ସମସ୍ୟା ଥିଲାବେଳେ ବଜାରଦର ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ,  ଶସ୍ୟଗଚ୍ଛିତ ପାଇଁ ଗୋଦାମ ଘର ଓ ଶୀତଳଭଣ୍ଡାରର  ଆବଶ୍ୟକତା ନିହାତି ଆମଶ୍ୟକ । ରୋଗ, ପୋକ,  ମରୁଡି ଓ ଅନାବୃଷ୍ଟି କାରଣଗୁଡିକ ଚାଷୀଙ୍କ ଉପରେ  ଦାଉ ସାଧୁଛି । ଋଣ ଓ ପରିଶ୍ରମ କରି ଟିକିଏ ଅଣ୍ଟା ସଳଖିବାବେଳେ ଅଭାବି ବିକ୍ରି ଯଥେଷ୍ଟ କ୍ଷତି ପହଞ୍ଚାଉଛି ।  

ଗଣତନ୍ତ୍ର ପଦ୍ଧତିରେ ରାଜନୈତିକ ଦଳମାନେ  ନିର୍ବାଚନ ଜିତି ସରକାର ଗଢ଼ିବା ଏକ ନିରନ୍ତର ପ୍ରକ୍ରିୟା  ଅଟେ । ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନ ହେବାର ୭୬ବର୍ଷ ପରେ, ଅନେକ  ପଦକ୍ଷେପ ନେଲାପରେ ମଧ୍ୟ କୃଷି ଓ କୃଷକ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାମୁକ୍ତ  ନୁହେଁ । ସ୍ୱତଃ ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନଉଠେ ଯଦି ଚାକିରୀ,  ବ୍ୟବସାୟ, ବୃତ୍ତି ବା ରାଜନୀତି କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ସୁଖ-ସ୍ୱାଚ୍ଛନ୍ଦ୍ୟରେ ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରିପାରୁଛନ୍ତି ତେବେ  କୃଷକ କାହିଁକି ନୁହେଁ? ସେମାନଙ୍କର ମାସିକ କିମ୍ବା ବାର୍ଷିକ  ଆୟ ଓ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ନିଶ୍ଚିତ କରିବା ପାଇଁ ସରକାରୀ  ସ୍ତରରେ ଯୋଗାଇ ଦିଆଯାଉଥିବା ସୁବିଧା ଓ ପ୍ରେମାତ୍ସାହନ  ରାଶିକୁ ଭୋଟ୍‌ ଦୃଷ୍ଟିକୋଣରୁ ବିଚାର ନ କରି, ସର୍ବୋପରି  ସେମାନଙ୍କର ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଦେଖି ଦୀର୍ଘମିଆଦୀ ବା ସ୍ଥିର  ବ୍ୟବସ୍ଥା ମାନ ପ୍ରଚଳନ କରିବା ଉଚିତ୍‌ । 

କୃଷକମାନେ  କୃଷିରେ ଆତ୍ମସପ୍ପୋଷ ଓ ସମ୍ମାନ ପାଇଲେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ  ପ୍ରେରଣା ତଥା କର୍ମ ଯୋଗାଇ ବେକାର ସମସ୍ୟାର  ସମାଧାନ ମଧ୍ୟ କରିପାରିବେ । ସରକାର କେବଳ ଶିଳ୍ପ  ପଛରେ ନ ଗୋଡାଇ କୃଷି ବିକାଶ ପାଇଁ ଦୃଢ଼ ସଂକଳ୍ପ  ନେବା ଆବଶ୍ୟକ ଏବଂ ବାସ୍ତବ ପଦକ୍ଷେପ ଏଭଳି ହେବା  ଦରକାର, ଯେଉଁଭଳି ରାଜ୍ୟର ଉଚ୍ଚଶିକ୍ଷିତ ଯୁବଗୋଷ୍ଠୀ  ଚାକିରୀ ପଛରେ ନ ଗୋଡାଇ କୃଷିକୁ ନିଜର ରୋଜଗାରର  ମାଧ୍ୟମ ହିସାବରେ ଗ୍ରହଣ କରିବେ । ସେମାନେ କୃଷିକୁ  ୨ୟ ପସନ୍ଦ ଭାବେ ନଭାବି ଚାକିରି କିମ୍ବା ବ୍ୟବସାୟ ଭଳି  ସମାନ ଆୟ, ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଓ ଆର୍ôଥକ ବୈଷମ୍ୟ ଶିକାର ନ  ହୋଇ ନିଜେ ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ ହୋଇ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ  ରୋଜଗାର ପ୍ରଦାନ କରିପାରିଲେ ରାଜ୍ୟ ଅର୍ଥନୀତି  ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ ହେଲା ବୋଲି ପ୍ରମାଣିତ ହେବ ।

Prameya Is Now On WhatsApp Join And Get Latest News Updates Delivered To You Via WhatsApp

Copyright © 2024 - Summa Real Media Private Limited. All Rights Reserved.