ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ ୦୪/୦୬: ପୃଥିବୀର ଜୀବଜଗତ ଉପରେ ଚନ୍ଦ୍ରର ପ୍ରଭାବ ରହିଛି । ଏବେ ଦାବି ହେଉଛି ଯେ ଭୂକମ୍ପ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଯୋଗୁ ଚନ୍ଦ୍ର ସଙ୍କୁଚିତ ହେଉଛି । ଚନ୍ଦ୍ର ପୃଷ୍ଠରେ ମିଳିଥିବା କିଛି ତ୍ରୁଟିରୁ ଏହା ସାମ୍ନାକୁ ଆସିଛି । ରିପୋର୍ଟ ଅନୁସାରେ, ଅନେକ ଶହ ନିୟୁତ ବର୍ଷ ଧରି ଚନ୍ଦ୍ର ସଙ୍କୁଚିତ ହେଉଛି । ଏହାର କେନ୍ଦ୍ର ପ୍ରାୟ ୫୦ ମିଟର (୧୪୬ ଫୁଟ) ସଙ୍କୁଚିତ ହୋଇଛି । ଚନ୍ଦ୍ର ପୃଷ୍ଠରେ ସଂଘଟିତ କିଛି ଧକ୍କା ଜନିତ ତ୍ରୁଟିର ଛବିଗୁଡ଼ିକର ବିଶ୍ଳେଷଣରୁ ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ଏହା ସତ ବୋଲି ଜାଣିବାକୁ ପାଇଛନ୍ତି ।
ଆପୋଲୋ ମହାକାଶଚାରୀ ଓ ନାସାର ଲୁନାର ରିକନାଇସାନ୍ସ ଅର୍ବିଟର ଦ୍ୱାରା ଉତ୍ତୋଳନ କରାଯାଇଥିବା ଚନ୍ଦ୍ର ପୃଷ୍ଠରେ ଧକ୍କା ଜନିତ ତ୍ରୁଟିଗୁଡ଼ିକର ଚିତ୍ରକୁ ବିଶ୍ଳେଷଣ କରାଯାଇଥିଲା । ଆପୋଲୋ ମିଶନ ସମୟରେ ଚନ୍ଦ୍ରର ସିସ୍ମୋମିଟରରେ କିଛି ତ୍ରୁଟି ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ପାଇଥିଲେ । ସେମାନେ ଆହୁରି ପାଇଛନ୍ତି, ଚନ୍ଦ୍ରର ଏକ ଆଭ୍ୟନ୍ତର ଗହ୍ୱର ରହିଛି, ଯାହାର ବ୍ୟାସ ପ୍ରାୟ ୫୦୦ କିଲୋମିଟର । ଏହା ଆଂଶିକ ତରଳିଛି । କିନ୍ତୁ ପୃଥିବୀର ଗହ୍ୱର ଅପେକ୍ଷା ଏହା ବହୁତ କମ୍ ସଘନ । ଚନ୍ଦ୍ରର ଆଭ୍ୟନ୍ତର ଅଂଶ ଏବେ ବି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଥଣ୍ଡା ଅଛି ଏବଂ ସଙ୍କୁଚିତ ହେଉଛି ।
କ୍ରଷ୍ଟ୍ ଭାବେ ପରିଚିତ ଚନ୍ଦ୍ରର ବାହ୍ୟ ଅଂଶ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭଙ୍ଗୁର । ତେଣୁ ଏହାର ଆଭ୍ୟନ୍ତର ଅଂଶ ସଙ୍କୁଚିତ ହେବା ସହିତ ବାହ୍ୟ କ୍ରଷ୍ଟ୍ ଭାଙ୍ଗୁଛି । ଫଳରେ କ୍ରଷ୍ଟ୍ର କିଛି ଅଂଶ ଗହ୍ୱର ଆଡ଼କୁ ଟାଣି ହେଉଛି । ଏହି ଧୀମା ସଙ୍କୋଚନରୁ ଚନ୍ଦ୍ରରେ ଫାଟ ସୃଷ୍ଟି ହେଉଛି । ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆଜି ମଧ୍ୟ ଜାରି ରହିଥିବା ପ୍ରମାଣ ମିଳିଛି । ପୃଥିବୀର ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଯୋଗୁ ଚନ୍ଦ୍ରରେ ଚାପର ବଡ଼ ପ୍ରଭାବ ରହିଛି ।
ଏବେ ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି ଏହା କ’ଣ ମନୁଷ୍ୟକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିବ? ବୈଜ୍ଞାନିକଙ୍କ ଅନୁସାରେ, ଚନ୍ଦ୍ରର ସଙ୍କୋଚନ ଏକ ଦୀର୍ଘକାଳୀନ ପ୍ରକ୍ରିୟା । ବର୍ତ୍ତମାନ ପାଇଁ ଏହା ସଙ୍କୁଚିତ ହେବା ଯୋଗୁ ଆକାଶରେ ଏହାର ଆକାର ସେହି ମାତ୍ରାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେବନାହିଁ, ଯାହା ମଣିଷକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରିବ । ଏହାର ଘନତ୍ୱ ହ୍ରାସ ପାଉନଥିବାରୁ ପୃଥିବୀ ଓ ଚନ୍ଦ୍ର ମଧ୍ୟରେ ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଶକ୍ତି ସମାନ ରହିବ । ଯେତେବେଳେ ମାଧ୍ୟାକର୍ଷଣ ଶକ୍ତି ସମାନ ରହେ, ପୃଥିବୀ ଉପରେ ତା’ର ପ୍ରଭାବ ନକାରାତ୍ମକ ହୁଏ ନାହିଁ । ଚନ୍ଦ୍ର କକ୍ଷର ଆକାର ପ୍ରତି ବର୍ଷ ପ୍ରାୟ ୩.୮ ସେମି ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି । ସେଥିପାଇଁ ଏହା ପୃଥିବୀଠୁ ଦୂରେଇ ଯାଉଛି । ଏହି କାରଣ ଯୋଗୁ ପୃଥିବୀର ଘୂର୍ଣ୍ଣନ ଧୀମା ହେଉଛି । ଏହା ଦିନର ସମୟକୁ ପ୍ରଭାବିତ କରୁଛି । ପୃଥିବୀରେ ଦିନର ସମୟସୀମାରେ ପ୍ରାୟ ୨.୩ ମିଲିସେକେଣ୍ଡ୍ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଛି ।
